«Με το να χαίρεται για τη χαρά μας, με το να πονάει για τον πόνο μας,
γίνεται κάποιος φίλος»
Έλεγε
ο Όσκαρ Ουάιλντ ότι δεν είναι
δύσκολο να βρούμε ανθρώπους που να θέλουν να συμμετάσχουν στα βάσανά μας, αλλά είναι εξαιρετικά σπάνιο να βρεθεί κάποιος
που να χαρεί ειλικρινά με τους θριάμβους μας. …
Γιατί
είναι τόσο δύσκολο να συμμεριστούν οι άλλοι τη χαρά της επιτυχίας; Προφανώς
επειδή ενεργοποιείται αμέσως ο μηχανισμός της σύγκρισης. Αντί να πανηγυρίσει
για το καλό νέο, ο συνομιλητής αναρωτιέται και γιατί όχι εγώ; …
Σχετικά
με αυτό ο Βολταίρος, ο οποίος έζησε
έναν αιώνα πριν από τον Νίτσε, έλεγε: «Η φιλία είναι ένα σιωπηλό συμβόλαιο μεταξύ
δύο ευαίσθητων και ενάρετων ανθρώπων.
Λέω ευαίσθητων, επειδή ένας μοναχός ή ένας ερημίτης μπορεί να είναι καλοί
άνθρωποι αλλά να μην γνωρίζουν τη φιλία. Λέω ενάρετων, επειδή οι κακοποιοί
έχουν απλώς συνεργούς· οι φιλήδονοι, συντρόφους στη
σχόλη· οι άπληστοι, συνεταίρους· οι πολιτικοί μαζεύουν γύρω τους οπαδούς· οι
τεμπέληδες έχουν σχέσεις, και οι άρχοντες αυλικούς· αλλά μόνο τα ενάρετα άτομα έχουν φίλους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου